In 2012 verloor ik mijn hart aan de Bretonse kust.
Telkens ik na een reis terug naar huis keer, lijkt er in Bretagne weer een stukje meer van mij achter te blijven. Het voelt als een tweede thuis. Vrijheid voelt anders daar. Ik kan er helemaal herbronnen en herademen.
Vrienden en familie houden me hier, in België. Dat en mijn voorliefde voor het Nederlands. Maar de lokroep is sterk.
Mocht ik meerdere levens geleefd hebben, dan speelde één ervan zich af aan de Côte de la Guénolé.
Dit schrijven en vertellen lijkt misschien op dwepen met een regio die niet de mijne is en waarmee ik geen directe connecties heb, maar ik noem het liever een lofzang aan een streek die ik stukje bij beetje probeer te doorgronden. Het land, de mensen, de cultuur, de taal.
Ik wil anderen meenemen in de verhalen, van heel lang geleden en van nu. Ik wil de schoonheid bejubelen van de landschappen, de verwondering delen over mens en natuur. En ik wil vertellen over mijn indrukken en ervaringen (en niet altijd en alleen over de allermooiste).
Dat zal ik met veel plezier doen op meerdere manieren en momenten. Zoals tijdens mijn allereerste Soirée bretonne op 12/12/25, waarvoor ik in oktober 2025 de uitnodigingen verstuur.
Wil jij kans maken op een ticket voor deze voorstelling? Meld je dan hier aan voor mijn nieuwsbrief. Dan ontvang ook jij een uitnodiging.
