Dit stukje publiceerde ik op 13 juli op mijn LinkedIn-pagina.
Omdat lezers aangaven dat dit herkenbaar was en ze me vertelden hoe zij het aanpakten, besloot ik om het artikel ook hier op mijn website te plaatsen.
Herken jij dit ook? Hoe ga jij ermee om?
Verstrikt in een kluwen van woorden
Mezelf zichtbaar maken, ik worstel daarmee.
Ik ken de theorie, de kneepjes en de kanalen. En toch los ik maar mondjesmaat iets over mijzelf.
In mijn hoofd deel ik wekelijks tientallen verhalen. Over mijn leven, mijn werk, over anderen waarvoor ik bewondering koester.
Slechts een fractie daarvan haalt de eindmeet. Wordt zichtbaar.
Waarom?
Omdat ik de lat hoog leg voor mezelf, als tekstschrijver.
Als ik niet de juiste woorden vind, dan blijft een artikel in de conceptuele fase steken.
Als ik geen kapstok vind om een stukje aan op te hangen, dan blijft het liggen.
Als ik geen passend beeld heb, dan parkeer ik mijn tekst in de wachtrij.
Dit moest veranderen!
De kentering kwam onlangs toen ik aan anderen durfde toegeven dat ik te vaak kwam vast te zitten in mijn moeras van gedachten en woorden. Dat ik helderheid nodig had, een filter op mijn ideeënstroom. Een duwtje in de rug van een ander als schroom weer de kop opstak.
Eigenlijk net datgene dat ik bied aan andere ondernemers als zij verstrikt raken. Als ze wel weten welke boodschap ze willen brengen maar niet hoe en met welke woorden en beelden.
In hun kluwen ligt mijn uitdaging, mijn opdracht. Dat wat ik graag doe.
En opdat zij mij weten te vinden, weet ik wat mij te doen staat: mezelf meer zichtbaar maken.
