In een vorig leven, bij Mediahuis nv, waren Lin Verbeemen en ik collega’s. Ik kende haar als een zorgzaam persoon met oog voor detail.
In de zomer van 2021 stuurde ze mij een berichtje. Ze had gezien dat ik een eerste netwerkwandeling organiseerde en wou graag mee. Zo ontmoetten we elkaar opnieuw, voor het eerst sinds vele jaren, en kregen we de kans om bij te praten over de wendingen die onze levens genomen hadden.
Lin vertelt en wandelt. Daarin lijkt ze op mij, maar zij geeft er een andere invulling aan. Zo is ze freelance moderator/voorganger in de uitvaartzorg en als natuur- en wandelcoach neemt ze mensen mee naar buiten, om hen te begeleiden en te coachen, o.a. rond rouw en verlies.
In 2021 vroeg ze me om een tekst te schrijven die ze kon voorlezen tijdens uitvaarten. Niet zomaar een tekst, maar een gedicht, in mijn kenmerkende stijl. Lin had vertrouwen in mij en veel geduld. Ik had vooral veel schroom om de woorden te laten komen. Warme woorden, waarin verdriet schuilt maar ook blijdschap om wat was. Dat ik in tussentijd mocht schrijven aan de teksten van Eilandhuis m’Isola, heeft me geholpen.
In maart van dit jaar schreef ik voor Lin, en voor iedereen die er dankzij haar naar luisteren mag, ‘De wereld boven ons’.
