‘Op de menopauze rust nog steeds een groot taboe. Het zou goed zijn als er meer erkenning hiervoor was op de werkvloer’, vertelt onderzoekster Hélène Henry in een artikel over een werkbaarder loopbaaneinde (Visie van CM – 31/08/23).
Het is aan de vrouwen om dat taboe te doorbreken, vind ik, opdat zij en anderen de nodige erkenning hiervoor krijgen, op de werkvloer, in het ondernemerschap en in het privéleven.
Praten en schrijven over menopauze
Hoe moeilijk het is om erover te schrijven, weet ik uit ervaring. Het is voor het eerst dat ik er een tekst over deel.
Praten over de menopauze en overgang doe ik wel al vele jaren. Om meer bewustzijn te kweken bij vrouwen (en hun partners, want ook zij lijden mee). Om kennis te delen die ik niet meekreeg van thuis maar heb opgedaan in boeken, via de medische wereld, dankzij andere vrouwen en uit mijn eigen ervaring.
De overgang
De eerste symptomen van de overgang kreeg ik in januari 2019, ik was toen 46. Jong nog volgens de dokters die ik erover sprak, vele maanden later pas, toen ik besefte dat de vooral mentale klachten aan de overgang gelinkt waren.
In 2019 werkte ik volop aan het uitbouwen van mijn zaak, maar het leek vaker op ploeteren dan dat het me plezier schonk. Allerlei irritante symptomen kwamen en gingen, mentaal leed ik er nog het meest onder. Ik lag met mezelf in de knoop, er was veel innerlijke onrust en die doorwaakte nachten wenden niet.
Mijn drie overgangsjaren waren de zwaarste jaren van mijn leven (mijn puberteit buiten beschouwing gelaten). En omdat het zo lang duurde voor ik wist wat er aan de hand was, kwam ik ook veel te laat in actie om mijn leven weer te verlichten.
Leren leven met de menopauze
In zekere zin viel dat leven weer in de plooi toen de menopauze startte. Ik had ook leren luisteren naar wat mijn lichaam verlangde en dat was nu veel meer dan voor de overgang. Mentaal en fysiek was er veel veranderd. Zelfzorg moest bovenaan mijn prioriteitenlijst komen.
De menopauze heeft veel goede dingen gebracht (o.a. meer zelfkennis en -aanvaarding) en met de mindere leer ik leven. Minder energie, lagere stressbestendigheid, grote nood aan beweging, voedzaam eten, voldoende rust en alleen-zijn, …
Het meest opvallend naar de buitenwereld toe zijn de hitte-opwellingen. Vroeger bloosde ik rap, nu word ik vuurrood als de hitte toeslaat. Het helpt om, tijdens een gesprek met klanten bijvoorbeeld, te vertellen dat het de hormonen zijn/de menopauze. Soms licht ik het kort toe. Er valt weinig tegen te beginnen, dus kan ik er maar beter open over zijn.
Er zijn periodes waarin die opwellingen gepaard gaan met ‘kortsluitingen in mijn hoofd’. Dat zijn de ergste. Ze voelen aan als een aanslag op mijn lichaam, zelfs mijn handen vertragen dan hun bezigheden, maar gelukkig duren die kortsluitingen nooit lang. Rustig blijven ademen en de symptomen toelaten, laat ze vlugger wegebben.
Wees je ervan bewust en praat erover
Ondernemen, werken en leven als de hormonen het overnemen, het is soms verre van eenvoudig!
Daarom spoor ik jongere vrouwen aan om zich te laten informeren over de overgang. Als je weet hoe die zich manifesteren kan, en dat is niet bij elke vrouw hetzelfde, dan kan je de eerste tekenen herkennen. Je kunt je zelfs al voorbereiden op die veranderingen in jouw lichaam.
Moet je schrik hebben voor de overgang en de menopauze? Nee, want misschien fiets jij er zo wel door. Je bewust zijn van wat er speelt, dat aanvaarden en veel geduld ervoor aan de dag leggen, helpt ook.
En praat erover, om begrip en erkenning te krijgen. Wie niet weet wat jou bezighoudt, kan zich er ook geen beeld van vormen.
Ik ben dankbaar voor iedereen die mij door die moeilijke jaren heen, graag is blijven zien.
