Een wagen van de rijschool met daarin een jonge man/leerling, katapulteerde mij deze middag terug naar de tijd waarin ik leerde autorijden. Het heeft me net geen bloed gekost maar wel heel veel zweet en tranen.
Het was belangrijk dat ik een rijbewijs zou halen, vonden mijn ouders. Voor mijn zelfstandigheid. Dan kon ik later zelf met de wagen rijden. Dan was ik niet afhankelijk van een ander.
Wagen
Zelf dacht ik toen niet aan later. En niet aan auto’s. Mijn focus lag op studeren en tussendoor genieten van het studentenleven. Ik was als passagier nooit echt op mijn gemak in een auto. Dus waarom zou ik zelf achter het stuur van eentje kruipen en mij in het verkeer wagen?
Maar ik moest en zou dus rijlessen gaan volgen. Tijdens die lessen moest ik eerst angsten overwinnen. En mijzelf inprenten dat ik op een dag goed zou kunnen rijden (ook al dacht ik het merendeel van de tijd dat het mij toch nooit zou lukken).
Ik was 22 toen ik mijn rijbewijs eindelijk verdiend had. En ik was 23 toen ik voor het eerst met dat rijbewijs de weg op ging, tijdens een memorabele oktoberdag.
Dat juist vandaag die herinneringen zich lieten gelden, wijt ik aan mijn activiteit van deze ochtend.
Plan
Ik heb vandaag een jaarplanning gemaakt, geïnspireerd door Silvia Derom, bezielster van de Creatieve Generalist. Vorige week publiceerde ze er een blogbericht over.
Ik brak mijn hoofd al twee weken over een goede, visuele jaarplanning. Als beelddenker heb ik soms nood aan sterke beelden waarop ik me kan focussen. Toen ik in een mail van Silvia Derom haar jaarplanning met de gekleurde balken zag, wist ik: Dat is het!
Deze ochtend was ik enkele uren zoet met het opmaken van een excel-tabel met mijn projecten en activiteiten van 2020. Dat was het lichte werk. Het inkleuren van de maanden vergde meer denk- en puzzelwerk. Ik moest ook ruimte inplannen voor nieuwe projecten waarvan ik de omvang nog niet ken.
Het resultaat is een kleurrijke kalender, een houvast voor de rest van het jaar. Ik voorzie tussentijdse evaluaties en wijzigingen. Misschien loop ik na een kwartaal wel voor op dit schema. Wie weet. 😊
Toen ik mijn jaarplanning vanop een afstandje aanschouwde, vroeg mijn innerlijke criticus, met een zweem van bewondering: ‘Gaat gij dát allemaal doen?’
Ja, ik ga dat allemaal doen! Vorig jaar heb ik te veel plannen laten varen omdat ik de nodige stappen niet durfde zetten. Nog altijd is er veel onzekerheid maar er is maar één manier om te ontdekken of iets werkt of niet: het gewoon doen!
Ik zou beter wat meer naar mezelf luisteren telkens ik die goede raad deel met anderen.
Herkenbaar?
Slotsom
Soms vraag ik mij af waar ik in beland ben. Als ik opgejaagd wordt in het verkeer, als mijn weg een hinderissenbaan lijkt, als iemand vlakbij claxonneert en ik verbaasd rondkijk om te zien of het aan mij gericht is.
Maar meestal ben ik relaxed op de weg. Vaak vind ik het gewoon fijn om onderweg te zijn. Blij dat ik kan rijden.
Met die rijlessen is het helemaal goed gekomen, met dat rijden ook.
En met die plannen van mij komt het dit jaar ook helemaal goed. 😊
Wordt vervolgd.
